Sevgiliye Mektup

Bir rüya gördüm geçen gece, başını omzuma yaslamış ağlıyordun, karanlık bir oda yalnız ikimiz vardık, bir ışık bizi aydınlatıyor sen

Gecenin bir yarısı ve ben dertli yüreğimin sefil şairini dinliyorum. Sen en derin uykularındayken, ben o şairin mısralarında sensizliğe gizlediği

Göndermeyeceğim bir mektuba başlıyorum yine. Yine bir yola koyulmuş, saymaya başlıyorum kesik yol çizgilerini. Birleştirip upuzun bir beyaz şerit oluveriyor,

Bu iklimi sevdim sevgili. Eylül ya bu; orda da güzel, bur da bir başka. Doğa kabullenmiş yeniden uyanmak üzere uyumayı

Bunu defalarca kez yaşadım. Dönüp dolaşıp kuş yuvaya geri dönüyor işte. Düşüncelere balıklama dalıp kıvrıla kıvrıla yüzmekten beynimin değil de

Sensizlikte fırtınalar kopuyordu yaşadığım şehirde .Ölüm ise hırçın dalgaların maskesini giymiş kıyılarıma vuruyordu..Üsüyordum..Gözlerim gözlerini arıyordu gökyüzünde..Ama gökyüzü kapalı..Şehre yağmur yağıyordu

İKİMİZ GÜNEŞ VE AY GİBİYİZ, GÜNEŞ VE KARA GİBİ… AMACIMIZ İÇİÇE GEÇİP, BİRBİRİMİZE DÖNÜŞMEK DEĞİL. BİRBİRİMİZİ TANIMAK, BİRBİRİMİZİ GERÇEKTE NASILSAK

Hayatın anlamını yüregindeki sevgileriyle anladıgım Canım Benim  Bu şehrin en güzel cicekleri toplayıp senin gececegin yollara sermek istedigim , gecedeki

Gecenin karanlığa en müsait, karanlığın sabahın ışıklarına en akraba saatlerindeydi..genç kadın kalabalıklardaki yalnızlığınd a öylesine mutsuz ve öylesine ağır bir kederdeki, kendi

evet yüreğim senin olmak seninle olmak o kadar güzel ki hayat pınarım seninle bir ömür yaşamak için gelicem sana az