Ayrılığın düğünü

Kalıplaşmış bir ilişki,yerini değiştirmeyen sözler,yaşanan gene aynı dejavu…
 
   Bu ilişkiden bi beklentim yok artık.Tükendim,her yakaladım sandığımda tekrar kaybetmekten yoruldum.İçim gerçekten 
 
rahat ama itiraf etmeliyimki acıyor.Ben sevgim için elimden geleni yaptım.Savaştım,gururumu ayaklar altına 
 
aldım,degiştim,belkide kendimi unuttum.Hayatımı sevgime adadım.Her gördüğüm yere Çağatay’ı koydum.Gördüm
 
 olmuyor,yürümüyor. 
 
    Anladım;
          Sorun bende değil.
 
   Senin beni sayman gerekiyomuş.Bi kefeye koyman gerekiyomuş,geçmişinden arınıp bana değer vermen,güvenmen
 
 gerekiyomuş.Hangi ilişki kaldırır güvensizliği,hangi ilişki taşır yanındayken gözlerinin başkasında olmasını,her fırsatta
 
 ayrılığı dile getirmeni,sen kimsin gibisinden ağır sözleri???
 
   Seviyomuşsun;düşünce nerde o zaman?Her sınavlarımdan önce aynı olayları yaşatıyosun bana.Bırakıp gitmek 
 
istiyosun.Git artık Çağatay..Ben hayatından cıkarmaya hazırım seni.
 
   Dünde söyledim;gözlerin parlamıyor ,sahiplenmiyorsun,sıcaklık yok,söylenen güzel sözler yerini ben istediğim zaman 
 
söylemene bıraktı.Hayal kurulmuyor,gelecekten bahsedilmiyor.Bu ilişkiyi istendiğin için yürütmüyorsun,söylemiştin de zaten 
 
bana acıdığın için yürütüyosun.Bu ilişki senin için bi zorunluluk,görüşmemiz bir zorunluluk.BUnu sana yapmaya hakkım 
 
yok.Acıma artık bana..Şimdi bu dahada bi koyuyor.Hem ruhen hem de bedenen etkılenıyorum.
 
    Ben artık istediğim gibi ilişki yaşayamıyorum,her adımımda düşünüyorum verceğin tepkileri,içimde hep o yenemediğim 
 
korku..Bir gün mutluyken ikinci günümde yere düşmekkk…Yaşama sevincimi alıyor benden.
   
   Daha fazla bunaltmadan seni olmam gereken yere gidiyorum.MUtlu ol hep,mutlu kal,teşekkür ederim  herşey için.
                                                 
                                                                                                                            HOŞCAKAL…