ygafmin tarafından 3 Eylül 2012 tarihinde Sevgiliye Mektup kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 67 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Ömrüme vurduğum prangalarım var hepsi yaldızlarla süslü, hepsi benim. Huzur saatlerim; çiçeklerle süslediğim odamın, kederler çürüttüğüm masasındaki kağıtlarda ve hepsi senin uğruna yazıldı gecenin karanlıklarında…
Korkularımı korkutmak için bulduğum cesaretimi gözlerinde bulduğum esarete borçluyum. Bu öyle başka, öyle gizemli birşey ki, bırakmayalım birbirimizi. Hani olur ya, bazen bitmek zorundadır. bitmek zorundadır sebebi belli olmayan sebebler yüzünden. Hani kopartır biterken senide kendinden. Sen istemesende bitmek zorundadır. Bir karatren vardır.Alır götürür. Öldürür içindeki tüm hassasiyeti, soldurur. Demek istediğim şu ki eğer o karatren gelirse gitme olur mu? Bitmesin olur mu? Bütün dertler omzumda olsa da yüzümdeki mutluluk gülümsemesi pahasına bitmesin…
Hem belki bitmez… O Karatren belki gelmez…..