Küçük kız ve elbisesi

Küçük kız gözlerinde yaşlarla yoldan geçen yaşlı bir bayana sordu :
“Elbisemi beğendiniz mi…”
Yaşlı bayan kendisine seslenen küçük kıza gülümseyerek baktı.
“Evet çok güzel bir elbisen var yavrum” dedi.

Kız hemen arkasından heyecanla ekledi..”Annem bunu benim için dikti” Yaşlı bayan sormak istedi “Ama söylermisin neden ağlıyorsun?” Küçük kız sesi titreyerek yanıtladı: “Çünkü … Bu elbiseyi bitirdikten sonra annem gitmek zorunda kaldı” Bayan küçük kızı avutmak istedi. “Anlıyorum yavrum” dedi. “Fakat üzülme … Eminim annen senin gibi küçük ve sevimli bir kızı uzun süre bekletmeyecek hemen dönecektir.”

Küçük kız başını iki yana salladı. “Hayır teyzecim anlamıyorsunuz” dedi. “Babam annemin bir daha gelmeyeceğini söylüyor. O şimdi cennette büyükannemle dedemin yanındaymış.” Yaşlı bayan kızın ağlama nedenini anlayınca eğildi. Kolunu onun omzuna doladı ve “giden anne” için o da ağlamaya başladı.
Sonra küçük kız yaşlı bayanı şaşırtan bir davranışla ağlamasını birden kesti sonra iki adım geri çekildi ve yavaş bir sesle şarkı söylemeye başladı. O denli yavaş sesle söylüyordu ki neredeyse fısıldıyor gibiydi.. Şarkı yavru bir kuşun şarkısıydı ve küçük kızın sesi yaşlı bayanın belki de o güne değin duyduğu en güzel sesti…

Şarkısı bittikten sonra yaşlı bayana küçük bir açıklama yaptı: “Bu şarkıyı bana annem gitmeden önce öğretmişti ve kendisi de sık sık söylerdi” dedi. “Benden kendisine söz vermemi ağladığım zaman hemen bu şarkıyı söylememi istemişti. Çünkü ne zaman ağlarsam  bu şarkıyı söylediğimde gözyaşlarımın hemen dinecikmiş….”

Küçük kız bunları söyledikten sonra birden heyecanla gözlerini gösterdi: “Bak gözyaşlarım hemen kurudu bile!……….”

Bir süre sonra yaşlı bayanın gitmek üzere kalktığı anda küçük kız neredeyse yalvarırcasına eteklerinden tuttu onu. “Teyzeciğim bir dakika daha kalır mısınız lütfen?” dedi. “Size birşey göstermek istiyorum”
Sonra parmağının ucuyla giyside bir noktayı gösterdi usulca: “Bakkk annem tam burayı öpmüştü” dedi. Sonra başka bir noktayı gösterdi : “İşte burada da bir öpücüğü var sonra burada ve burada da… Burasını da öpmüştü.. Buralar hep öpücük öpücük öpücük dolu… Bu giysinin her yeri  annemin öpücükleri ile dopdolu. Beni ağlatacak her neden için annem bu giysimin bir yerine öpücük koydu….”

Yaşlı bayan o anda yalnızca bir elbiseye bakmadığını anladı. Dönmemek üzere gideceğini bilen ve annesiz kızın karşılaşacağı acıları hafifletmek isteyen onun yanında olmayacağını ona öpücük veremeyeceğini düşünen bir annenin eserini görüyordu karşısında… Anne küçük kızına duyduğu tüm sevgisini şimdi onu giymekten gurur duyduğu işte bu elbiseye işlemişti.
……
“Elbisemi beğendiniz mi?……..” Yaşlı bayanın aklına o an  küçük kızın sorduğu bu ilk soru geldi. Ve sorunun yanıtını içinden kendi kendine verdi. O güne değin böylesine gösterişsiz ama böylesine anne sevsisiyle donanmış ve bu kadar çok sevdiği bir elbise daha görmemişti……….