YALNIZIM

Sabahın yedisiydi yine kabus dolu bir gecenin ardından günün ilk ışıklarıyla açmıştım gözlerimi aklımda sevdiğim yarım kalan düşlerim bir tebessüm bile göremeden ölecektim ya ben çok büyütüyordum yada gerçekten durum vahimdi onun varlığını bilmek yokluğu ile yaşamak rüyalarıma girmesi kabuslara dönüştürmesi.güne başladım yüzümü yıkadım belki onunla görüşürüm die hayata tebessüm ettim saatler ilerliyor yalnızlığım giderek dahada acı vermeye başlıyordu yine gün bitmiş gecenin zifiri karanlığı beni yasa boğmuştu soğuk yatağıma uzandım,hayallere daldım yine yalnız yine tek başımaydım umutlarla yaşıyor çıkmazların içinde bir ışık arıyordum kaldığım yerden yoluma devam ediyordum