ygafmin tarafından 4 Eylül 2012 tarihinde Yazgulu Yazılar kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 54 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Bu akşam başka bir hüzün var havada. Gökyüzü kapkaranlık düşüncelerimiz gibi. Korkar olmuşuz kendi gölgemizden. Bu ürkeklik,bu kendinden vazgeçiş neden? Yok olma korkusu mu,yoksa unutulma endişesi mi? UNUTMAYIN
Bu akşam başka bir hüzün var havada. Gökyüzü kapkaranlık düşüncelerimiz gibi. Korkar olmuşuz kendi gölgemizden. Bu ürkeklik,bu kendinden vazgeçiş neden? Yok olma korkusu mu,yoksa unutulma endişesi mi? Unuttukça unutulursun,sevdikçe sevilirsin oysa. Bizde unutmaya çalışıyoruz geçmişimizi,yaşanmışları…Unutamıyoruz maalesef unutmaya çalıştıkça daha çok hatırlıyoruz. Nasıl unutabilir ki insan,nasıl becerebilir unutmayı. Yüreğinde afakanlar kopar unutmaya çalıştıkça. Kaybettiklerine ve asla geriye gelmeyeceklere ağlar durur yüreği. Nefes alıp verdikçe yaşıyorum sanır. Oysa yaşanmamışlarına ağlamaktadır. İçinde biriktirirde birçok duyguyu söyleyemez kimseciklere bazen. Yok olup gitmek ister böylece. Çaresiz çok çaresiz kalır. Haykırmak ister avazı çıktığı kadar sevgisini ama haykıramaz. İçinde yaşamak acı verir. Bir gün bakar ki sonuna gelmiş o hiç bitmeyecek sandığı hayatı. İş işten geçmeden sarılın dünlerinize,bugünlerinize,yarınlarınıza…Yasakta olsa sevin,haykırın sevginizi avazınız çıktığı kadar. Unutmayın siz sevdikçe sevilebilirsiniz,hatırladıkça hatırlanırsınız.