ygafmin tarafından 7 Eylül 2012 tarihinde Yazgulu Yazılar kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 63 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Ürpertiyor gece çıkan rüzgarın sesi… Bir çığlığı hatırlatıyor sessizlikteki sesler… Sonra anlıyorum, duyduğum kendi çığlığım… Ta içimde yankılanan haykırışım, kendimden başka kimseye duyuramadığım… Oyun bitti, bu son perde… Alkış sesleri çok uzaktı bana, bugün de öyle… Habersizce, tüm incinmişliğimi kucaklayarak, iz bırakmadan gitmeliydim, yapamadım… Vazgeçtim, yeni kırılganlıklar edinmeyeceğim artık… Yeni hüzünlere yer kalmadı çıkmazımda… Yeni hüsranları yazabilecek kadar kalıcı değilim…
Sadece senden bana kalan dudağımdaki minicik gülümsemeyi alıyorum giderken… Geri kalan her şey senin olsun… Bu sevda, bu düş ve yüreğim sen de kalsın Canımcım… Taşıyamıyorum artık onları, çok yoruldum… Anılar çok ağır geliyor güçsüz omuzlarıma, onları da sana bırakıyorum… İster at bir köşeye tozlansınlar, ister çerçevelettir solsunlar… İstersen hiç yaşamadıklarımıza ekle hiçliğe karışıp yok olsunlar… Hayallerim ve beslemeyi bi türlü beceremediğim ümitlerim de senin olsun… Büyüt onları benim yerime… Sarıl onlara, yoğur onları beyaz ellerinle, yeni şekiller ver… Yeni hayallere, umutsuzluktan hiç söz edilmeyen bir dünyaya kapılar açsın benim olmazlarım… Onları olunur kıl Canımcım… Ben yapamadım, sen güçlüsün başarırsın.. Senin kocaman yüreğin var ya hani, daha nice sevdalara yer var o yürek de, biliyorum… Bencilim ben biliyorsun, “Beni unut” diyemiyorum… Beni sevmesen de unutma olur mu? Sezen’in dediği gibi “ Sen de kendi payından bir hatıra seç…
ve o ben olayım, beni unutma…”
Gonderen : Aleyna Güneş