işte öyle

bilinmezliklerin konakladığı akıl labirentlerimde, beynimin nasır tutmamış tek anısı sensin…

ölümü bekliyorum senin gelmediğin benim gelemediğim, aklımın durup ayakalrıma betonların döküldüğü, kendi kendimi yaktığım o günlerin acısından kavrulurken, belki bir mucize diyorum, kurtulmaya tek umudum kavuşmaya tek çarem ölüm.. gelse diyorum artık ölüm meleği ziyeretime, biraz konuşsak dertleşsek, seni anlatasam ona.. kimseye anlatamadığım ne varsa sana dair.. bana şimdi yasak olan herşeye veda etsem, kendi kendimin üzerine kilitlediğim kapılara bir bir veda edip yürüyüp gitsem sonsuzluk diyarına.. ve orada seni beklesem özgürce.. inan seni beklemek bile güzel ve ben buna hasretim..