HASRETİNİ İŞTİM İSYAN ETMEDİM

Kirpiklerimde dağlanan son sevgiydin ölmeden önce gözlerimde. Kalemimden akan mürekkebim, yüreğimin kapısının bir çift bağcığı gözlerindi,görmedin… Kördüğümdüm oysa saçlarında,parmaklarında yaşam bulan kaydırağımdı bütün çocukluğum.
Öldürdüğün bir tutam papatyaydı avuçlarında,soldurduğun sevinçlerimdi,söndürdüğün dizlerimin feriydi. Gökyüzüne bıraktığın balonlar parça parça uçuşan hayatımdı. Sevgiydin, yüceydin ve önemliydin bu yollara düşüp dizlerimi kanatmadan önce.
Yakan topum,çelik çomağım,uçurtmam,en renkli bilyelerimdin. Bir sinema perdesinden kayan Belgin Doruk,yine bir sinema filminde “Al yazmalım” Türkan Şoray ve müzik öğretmeninin aşkı Filiz Akın oluyordun benim Cilalı İbo olduğumda. Çoğu kez Sami Hazinses’dim “Derdimi kimlere desem, Başımı alıp nere gitsem, Bu aşk beni öldürecek, Candan mı yardan mı geçsem…”derken hazin sonuna;Sami Hazinses’in aslında. Vizyontele Tuba’nın el sallayan köyün delisi oluyordum. Her uğurladığımda seni yüreğimden ve her elimi uzatıp dağıldığın da hayalinin arkasından baktığımda biraz daha deliriyordum.
Yüreğimde yazan son aşktın sen ecel gelip öldürmeden önce. “Güler geçerim sardunyalarında ağlar sinerim rüyalarından. Bakışlarından utanır söyleyemem saklanır gizlenirim usul adımlarından.” Ve bir gün susar giderim hayatından…