Zaman Gitme Zamanı…!

Yazar Müsade Özdemir

Zaman Gitme Zamanı…! sen nesin ki böylesine kutsal nasıl yakalanabilirsin mutluluk nerdesin yaralanınca yürekler acıyınca eller çok oldu üstümüzü saralı yüksek tepelerden kan rengi gölgeler sahi…! sen neden zamansız gittin duyuramadık yüreğimizdeki yangını her gece yalnızlık uğrak yerimizdi yandık söndük, bir daha, bir daha adımların kulaçladığı küllerimizdi ne çok sırlarımız vardı yuttuk bir mağrur suskunluğun kıyısına yağınca sapsarı yağmurlar mil çekti gözlerine sevdalar karıştık gökyüzünün uğultusuna vuslatı unuttuk huzurdu aradığımız bir kuşluk vakti med-cezirlerde hasreti nasır tuttu yüreklerimizin ellerimizde zincir ayaklarımızda pranga daldık uykuya ömrün yaralı yatağında gidiyoruz işte nedensiz hayatımızın yok karşılığı ne kaldı ki alacak kapanınca kapılar orada bir yalnızlığın bir de sessizliğin çanları çalacak zaman mutluluğun ötelerinde sahte düşlerde sahte gülüşlerde zaman gitme… zaman kahretme zamanıdır umutlarda döndü mühürlü kapılardan bizden bir söz kaldı geriye elveda Müsade Özdemir