Yolun Sonu Göründü Yüreğim

Yazar Şeref Ayazgün

Yolun sonu göründü yüreğim,Bak yine benimlesin.Büküldü boynum, büküldü bileğim.Kaldık bir başımıza, neylersin.Ve yine yalnız, yine çaresizYine baş başayız seninle,Aşksız ve de sevgisiz.Bak yine sen ve ben,Yan yanayız.beraberizNe sen bensiz, Ne ben sensiz yapamayız.Bak yine kabul eden olmadı o saf sevgini,Yine anlayamadılar mı ki değeriniYa da sen mi saflık ettinOlmayan duaya amin mi dedin.Kendince olacak deyip, heveslendin.İçindeki sevgiyi besledikçe besledin.Ya yerini yurdunu bilemedin,Ya da adam gibi sevemedinHayallere başlamıştın şimdiden,Ortada hiç bir şey yokken.Başlamadan bitti işteArdına bakmadan gitti işteOysaki ne umutlarla başlamıştık bu sevdaya,Ne sevgiler beslemiştik içimizde,Mutlu edecektik, üzmeyecektikÜzülmesine izin vermeyecektik.Sadece değer verip,Ölesiye sevecektik.Anlamadılar bizi yüreğim.Kabul etmediler sevgimiziNerede hata yaptık,Nerede afalladık.Sevgi ise sevgi,Değer vermek ise değer,Hiçbir şeyin önemi yokmuş meğer.Olsun yinede sevdik biz,Yinede değer verdik biz,Yaptıklarımızın, yaşadıklarımızınHiç birinden pişman değiliz.Hata bizde yüreğim.Bağlanmayacaktık yok yereOlmayacağını bile bileİstemeyecektik ölesiye.Beklemeyecektik belki olur diyeOlurda sever, severde gelir diyeHata bizde yüreğimKapılmayacaktık aşk rüzgarınaGitmeyecektik peşinden umarsızcaSonu belli olmayan bir sevgi uğrunaÜzülmeyecektik kahrolurcasına.Gel yüreğim yine kal olduğun yerde.Dur yüreğim, gitme hiçbir yere.Zaten yolun sonu hep aynı yere çıkıyor.Sevilecek insan zaten kendini belli ediyor.En iyisi biz bekleyelim yine.
Olurda sevilecek biri bize gelir diye.

Şeref Ayazgün