Yokluğunun ilk akşamı

yürürken gecenin en zifiri karanlığında
birden gözlerin geldi aklıma
sanki bir tebessüm etsem
aydınlanacaktı arş-ı alem
çünkü gözlerin gelmişti aklıma yürürken gecenin en zifiri karanlığında
birden gözlerin geldi aklıma
sanki bir tebessüm etsem
aydınlanacaktı arş-ı alem
çünkü gözlerin gelmişti aklıma

gelmişti bir kere kaçarı yok artık
birden adımlarım hızlanmaya başladı
koşar adım gidiyordum sensizliğe
gidiyordum sensizlige fakat seninle,
çünkü yine gözlerin gelmişti aklıma.

şair misali daha yokluğunun ilk akşamındaydım
bulutlar hafif hafif yagmur serpiştiriyor,
ve ben koşar adım gidiyordum sensizliğe
bedenimi ayaklarıma teslim etmişim,
o beni nereye çekerse oraya gidecegim.
birden kendimi dalgalarını kıyıya hiddetle vuran sahilde buldum.
evet burası seninle ilk tanıştığımız yerdi
uzun zamandır ilk defa buraya sensiz geliyordum
her zaman oturduğumuz o koca çınarın altındaki banka oturdum yine
içim patlamaya hazır bir volkan gibiydi
çünkü ilk defa başını dizlerime koyup seyredemiyecektik denizin o güzel sesini
ilk defa içime doya doya çekemeyecektim o güzel kokunu
ilk defa ellerim bu kadar boş kalmıştı
ve ben yağmurun kucağında doymuştum sensizliğe

daha ayrılalı birkaç saat oldu
fakat hasretin şimdiden bir kor gibi düştü yüreğime
seni oraya öylece bıraktıgım an geldi de aklıma
bana dur gitme demedin belkide diyemedin
hep o sözü demeni bekledim ama nafile

daha ayrılalı birkaç saat oldu
ama ben sana seni seviyorum demeyi özledim
bana seni seviyorum demeni özledim
o güzel kokunu özledim
o gülen gözlerini özledim
sıcak nefesini özledim
özledim o sağanak yagmurda saatlerce el ele dolaşmayı

daha ayrılalı birkaç saat oldu
ama ben senin saçlarını okşarken uykuya dalmanı özledim
evet şimdi daldın uykuya fakat ebedi bir uykuya
birdaha hiç uyanmamak üzere daldın
artık saçlarını ben değil melekler okşuyacak

peki ben ne yapacağım bu ıssız dünyada sensiz
atacağım her adımda seni düşüneceğim
içeceğim suda seni göreceğim
ama merak etme sevgilim
fazla sürmez yakında bende gelirim….

Yazar cemâl