Unuttum İşt

Yazar Şeref Ayazgün

Dün yine yolda gördüm seni,İçim acımadı eskisi gibi.Nedenini bilmiyorum ama,Yanmıyor artık canımın içi. Dün yine yolda gördüm seni,İçim acımadı eskisi gibi.Nedenini bilmiyorum ama,Yanmıyor artık canımın içi. Aklıma bile gelmiyor, maziden bir esintiAnlamadın mı daha,Unuttum ben seniUnuttum o alçak yüreğini.Duymak istemiyorum sesini,Tutmak bile istemiyorum ellerini,Ne aşkını, nede sevginiİstemiyorum hiçbir şeyini.Gittiğin günden beri,Her şey değişti bende,En büyük değişikliktir,Artık ne adın, ne sevgin var yüreğimde.Hani giderken üzülmüştüm ya,Hani az kalmıştı ağlamaya,Hani gözlerim dolmuştu.Bırakıp gitmiştin ya beni yarı yolda,İşte o gün başladım, yokluğuna alışmaya.Bak şimdi gülüyor gözlerim,Bak artık üzülmüyor yüreğim.Bir oyunmuş yaşadıklarımız,Hayalmiş geride bıraktıklarımız,Bir rüyaymış, uyandım.Bir gün gerçekten seversin diye,Hep kendimi avuttum.Sen çoktan unuttun biliyorum ama,Bak, ben de unuttum.Şimdi ne adın var dilimde.Ne sevgin var yüreğimde.Sana ait hiçbir sevgi yok içimde, bedenimde.Gittin, giderken mutlu gibiydin.Oysa ben gittiğin gün yıkılacak gibiydimÖmür boyu hep beraberiz derdin.Ama bak yalanmış, her şeyin.Onca yaşanmışlara rağmen,Giderken bir elveda bile demedin.Sen giderken yıkılmamak içinGüçlükle ayakta dururkenŞimdi ise yıkılmaz bir çınar gibiyim.O gün kahrolmuştum ama,Şimdi üzülmüyorum bileHer şeyi unuttum işteSen yalancı yüreğinle, yabancı ellerdeHer şeyin bittiği o yerde, mutlu olman dileğiyle.