UMARSIZ

UMARSIZ

İlk sigara dumanını çekerdim içime
anlardım
gece leylak kokardı
öyleki bir hüzün sarardı
yanı
kuytu
boşluktu
hatırlardım
yüreğimin acısını
zehrine dokunurdu tenim gördüğümde
evlerinin önü gibi yakındım
bir söğüt ağacı kapılarında
ağır hava vardı penceresinde
yapraklarım dökülürdü rüzgarda
yüzünde dudaklarında bir gizem saramazdım
balık olup ulaşmak için rüzgar biçtim nafile
ve dalgasındaydı umarsız deniz
şen dalgalar estirirdi
öyle zorki boşluğu tamamlamak
sessiz bağırmak sonsuzluğa
öyle zorki ağırlığını kaldıra bilmek bu havanın
dudaklarım hiçlik söyler
bana kalan boşluk
öyle zorki
balık olmak rüzgar biçmek
yangınlarda çıra olmak
acıdan mey yapmak
ve tatmak o kadar güzel

murat bulut UMARSIZ