SOKAK SERSERİSİ

Yazar sinan ali
SOKAK SERSERİSİ

Gecelere Yine Hüzünlü Ve Sessiz
Gökyüzü Ağlıyor…
Ben İse Bir Sİgara İle Kendimi Avutuyorum…
Evlerin Pencereleri Kapalı…
Bacalardan Çıkan Duman Gökyüzünü Bir Tül Gibi Kapatmış
Cebimde 5 Para Yok… Madara Oldum Meyhaneye…
İşte Bu Mahalle Bizim MAhalle…
İşte Şu Köşede Duran Gariban Ahmet
Varilin İçine Ateş Yakmış Isınmaya ÇAlışıyor…
Yanına Gitttim Selam Verdim.. Selamımı Almaktan Mahrum Kalmış..
Neyse Dedim… Sigaramı Kurutayım Dedim..
Ama Nafile Gökyüzü Hep Benim Üzerime Ağlıyor…
Ama Ben Ağlamıyordum Sadece Gökyüzü Ağlıyor Diye Ona Üzülüyordum…
Yolda Giderken Bizim Tavla Arkadaşı Cevat’la Karşılaştık…
Yine Aynı Haliyle Karşımda… Aile Sorunları Ve Yİne Cevat Sarhoş…
Her Geçen Gün Acım Çoğalıyordu…Yaşlılıktan Olsa Gerek.. Yaş Oldu 42…
Çocukken Neler Neler Yapmazdık Top Oynar Annemden Dayak Yerdim…
Anne Hadi Kalk Mezardan…Bak TOp Oynuyom Ban Vur Ama Terk Etme Beni…
Sokak Lambasının Altında Ders ÇAlışan Bir Çocuk…
Lambada Lamba Olsa… Yanıp Yanıp Sönüyor….
Onu Görünce AKlıma Okul Anılarım Geldi…
Öğretmen Ders Verirdi… Benim Kitap Olmazdı…FAKİRLİKTEN…
Arkadaşlardan İsterdim…Vermezlerdi…
Seni Bitlisin Derlerdi…
Sen Bizden Değilsin Derlerdi
Sen,Sen P…. Derlerdi
Ondan Sonra Okula Gitmez Oldum…
İşte Sonunda SOkak Serserisi Oldum…
Şimdi Beni Anlıyon Mu Eyyy Fani Ey Cani Dünyaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!
Beni Sen Getirdin Buraya Bu Uçuruma
……
Ben Artık ..::SOKAK SERSERİSİYİM::.