Sevgimiz Yenilmedi

Sevgimiz Yenilmedi

Yine böyle bir gecenin soğuk koynunda sarılmıştım sana.
Yalnızlığın kalbinden kopan çığlıklarımla.
Böyle bir sahte dünyanın içinde
Tek gerçeğim belki de sendin.
Kime uzansa ellerim boşluğa düştü.
Kimi özlese gözlerim hep boş yolları bekledi.
Hatırlarmısın?
Senin yaşattığın her şeyin ilkim olduğunu?
Sen bende yaşadıklarınla tanışırken.
Şimdi düşünüyorumda,
Bunun adı mutlulukmuş oysa.
İlk defa sevende sevilmeyi sevmek.
Hatırlarmısın?
Hani bir sabah öpmek için uyanmamı beklediğini.
Uykulu halimi seyrettiğini…
Kendime sormadan yapamadım biliyormusun
“O beni benden dahamı çok seviyordu ki,ben onun için hiç uykuları terkedip seyretmemiştim” diye.!
Seni Uyandığımda gördüğüm sabahlar var ya!
Gerçekten yaşadığımı anladığım zamanlardı.
Hatırlarmısın?
Çok zor gülerdin.
Hep bana gülmeyi teyet geçen hayatını anlatırdın.
Çok geçmezdi, gecenin kararlığı evimiz dışında kalınca gülmenin güzelligini gözlerinde seyretmeye başlardım.
Sahi,gülmekmi gözlerine yakışırdı
Gözlerinmi gülmeye anlam katardı?
Çözemedim hiç bunu, yinede
Ayrı bir mutlu olurdum o an.
Hatırlarmısın?
Yağmurun en sakin anında bizim çıldırdığımızı.
Aşkımızı gören bulutların aģladığını
Ayrılık yakışmazdı hiç bize
Kader ne kadar elinde o zalim cilveyle de gelse
Düşman olan o zaman tesellisiyle geldi yüreklerimize.
Ne mutluu bize
Sevgimiz yenilmedi
O günden bu güne büyüdü kalbimizde.

.★ Tanem ★.