OYSA BİZ MAVİYİ SEVERDİK

Yazar Necla Maraşlı  

Sen dağların ardındayken 
Puslu ve siyah olmak 
Acıttı göz pınarlarımı, 
İçime aktı, 
Yaktı. 
Yollar upuzun tuzaktı. 
Dağlar uzaktı, uzadıkça uzadı. 

Dişliler hiç durmadan çalıştı 
Un ufak oldu koca kaya parçaları 
Ezildi çakıl, silindirlerin ağırlığında. 
Ve hiç bitmedi 
Uzağa uzağı katan yol yapımları. 
Yok edildi umudun yeşili, 
Siyaha sıvandı. 
Ağ gibi sardı dünyayı kara 
Ağ gibi sardı hasretin. 
Hep siyahı görür oldum ben. 
Senden. 
Uzaklarda. 
Puslu ve bir başıma. 
Kilometreler boyunca. 
Ayrılık oldu yolun adı… 
Asfalt aramızda, 
Sen dağların ardında… 
Babil’in asma bahçelerindeki gibi 
Yeşilde kaybolmalıyken asfalt, 
Mısırlıların mumyaları gibi 
Sakladı mavi sevdaları, 
Bakışa acıyı sıvadı katran 
Göz pınarlarında simsiyah. 
Katar katar uzaklar puslular. 
Aşkı yolların karasına esir verdik, 
Oysa biz maviyi severdik.