ODTÜ- Beynimdeki Meşale

Yazar abdullah oral

ODTÜ- Beynimdeki Meşale

Duygular/ içimin kızıllığınca yangın yüklü
Sınırları varlığıma yasak bir ülkedeyim
Belki:
Çiftçinin elinde unuttuğu bir tahıl tanesiyim
Beklide Sıradağların kuytularında
Kuru bir ot /ateş almayı bekleyen.

Belki:
Uzak bir iklimde esip geçen sam yeli
Dur hayata titreyen ey yaprağıyım
Bırak gayrı rüzgârlara
Ağıt yakmayı.
Ey ölüm
Haydi, bakışlarını çöz kirpiklerimden
Ateş içerek son kez gireceğim sevdanın eşiğinden
Varsın bağışlamasın beni hayat
Yokluğumun külleri savrulsun yeter ODTÜ de

Susma ey yarasında nehirler fışkıran hayat
Ateşten meşale yap sırtımda gömleğmi ki,
Gün ışığına çıksın ODTÜ nün öteki yüzü
Eriyip gitmesin ardımdan yaşadığım ne varsa

Haydi, ne durursun öyle sesiz
Uzat tepelerin ardından gülüşlerini ey güneş
Yarasına akrep düşsün aydınlıktan kaçanların
Ben gayrı bu hayatı-
Bir anneye/ bir bebeğe bağışlayacağım.

Varsın yüreğime çarparak dövsün kıyılarımı açılar
Az sonra ateşleyeceğim fitilini dilimin
Kaç gündür hazır bedenim
Devrim meşalesini yakmak için ODTÜ de

Ey yarasında ateşler fışkıran kalbim
Kaç zamandır ateşten bir ip boynumda
Uzanır giderinim bir eve bir üçüncü yurta
Bilinmeli ki susmayışlarımın, bir yanı ölüm.

Kor ateşlerinde sınanmış yaşamın
Haykırıyorum/ acılara akan bir sesle
Gecenin göksünde bir çöl çiçeği açar
Bir yaban gülü iliştirdim kalbime/ kızıl
Bütün çığlıklarını kuşansın gelsin ölüm.

Çelişki değil kederli bir dağ gibi duruşum.
Ondandır ODTÜ nün orta yerinde düşlediğim yangın
Bir derviş gibi selamlıyor /duygularımı, benliğim.
İncinmişliğim karalarını giyinişim, yaşamın.
Aykırılık çıldırmaya vardı sakalımla.
Ben köklerimden koptuğundan beri
Sürgünüm bu şehirde……..

Kemirirken içimi utangaç arzular çılgınca
Bir sevdadır gül yaprağına konmuş aşk.
Ki köklerimize su vermez toprak /yanmışız.
Yırtık çoraplarımdan fırlar dışarıya köklerim.
Ellerim nasır /ayaklarım Çırıl çıplak.

Varsın kirpiklerimden acı dökülsün
Sevgilerden aldım suların derin akışını
Yüreğin nakışını döktüm potalarına çeliğin.

Susmuyorum ki, kimseler merhamet etmesin.
Biliyorum nasıl ürkütür yangınlarda kıvılcımlar.
Hayat bu işte dayan ey yüreğim /susmak aykırımdır
Bir varmış bir yokmuş./tükenip gidiyor insan……….

Abdullah Oral