Kırlangıç aşkı

Yazar kırlangıç yuvası

dündü ölüme kucak açışımız
her pazar akşamının şafak vaktinde
zavallıydı geçmişimize ait kırlangıç aşkları
karanlıktı düşlerimiz
ve görülmezdi gözlerimiz susarken biz
güneşin engerekli yollarına

tarihte yanlış konuşur dudaklarımızı
ve kırlangıç ölümleri küser özdüşlere
oysa sokakların ıslak yağmurları yüzümüze konar
kaçıvermezdi artık başka bir sabahın yıldızlarına
yaşam ölümü sen gibi atarken zindanlarına ruhun
bir başka toprakta da ses verece kırlanğıç aşkları
sonra güz mevsimi ellerimiz toz olur akşama

bana dokunma şimdi
senin eserin
başak bir toprağın yamalı çocuğu