KARAKOL ve SEN

Yazar cavit eraslan
bir şafak vakti her yer kuşatılmış
polis telsizlerinde adım söylenmiş
her yer cehennem
yanlış anlama bir tanem
beni sensizlik korkusu sarmış
mahpus olsa da bu canım,
sadece senden uzak kalmaktır
benim sızlayan yanım.

iki kolum kelepçeli
sağ yanımda gururlanmış bir polis
her taraf duman ve sis
alla hım ne olur görmeseydi
benim bu çaresiz ve mağdur halimi

karakollar sorguladı beni bilmem kaç gece
üşüyen ellerini ovuştururken sen
karakolların önünde bilmem kaçıncı nöbette
görmek için beklerken beni
çırpınırdı kalbin avuçlarında
sanki bir daha görmeyecekmiş gibi
eritirdin bakarken
yüreğimin içini

dimdik ayakta duruyorum
sensizlik beni ne hale koyar
hiç ama hiç kestiremiyorum
haydi sevgilim git
daha ben ayaktayken git
düşerim şimdi dizlerimin üstüne
git, görme beni ,görme beni böyle