HEP YANIMDA KAL BE ANNE

Yazar huriye
HEP YANIMDA KAL BE ANNE

Gözlerim yaşlarla dolu,
Bak yine aklıma düştün işte
Yüreğime de adeta kurşunlar mı dizdin ne
Kanadı kırık kuşlar gibi dolanmaktayım,
Dolanmaktayım ya ama hala gözlerim puslu…
Üşüyorum anne, sakın alma o öpülesi ellerini omuzlarımdan,
Ben susuyorum anne, sakın sesini esirgeme benden…
İnan bana şuan ne semadayım, ne de yerde
Ben zaten bende değilim sanki derdinden oldum deli divane
Hasretini çekiyorum senle dolu olmayan bu evde
Ah! Anneciğim, hani bana söz vermiştin
Hep yanımda olacaktın,
Kokunu ve yüreğini benden sakınmayacaktın…
Kına gecemde en gerçeğinden olan gözyaşını sen akıtacaktın,
Son yolculuğumda koynunda uyutacaktın…
Beyaz gelinliğimin duvağını sen kapatacaktın,
Bana tecrübelerinden bahsedecektin,
En önemlisi torunun olduğunda ona örgüler örecektin,
Bana anne olmayı öğretecektin ama senin gibi bir anne tabi ki de…
Her kötü günümde başımı göğsüne yaslayıp
“Korkma ben hep yanındayım”, diyerek öpücüklere boğacaktın.
Peki anne verdiğin bu sözleri biz yere mi atacağız şimdi…
Sen korkulu rüyam olan hastane odalarında yatarken,
Ben sensizliğe bürünmüş boş evde nasıl yatacaktım,
Nasıl her gece ağlamadan duracaktım.
Vay be anne, sen benim ölümsüzümdün oysa ki,
Ve hep yanımda kalacaktın bana göre öyleydi yani…
Ama şimdi anlıyorum ki hiçte öyle değilmiş,
Hayat yine yapıyor be annem yapacağını,
Belki seni benden daha alamadı ama
Biliyorum elinde sonunda yine yapacağını yapacak ve seni benden alacak
Canımdan bir parça koparacak adeta o an…
Bağırtarak, haykırtarak ve ağlatarak yüreğimden söküp almaya çalışacak
Ve ben çok kıvranacağım annem acıdan, belki de sende hissedeceksin bile
Hani hikayelerde olur ya, anneler hep hisseder ya işte ondan olacak sende de belki
Oy benim yaralı ceylan gibi hastane köşelerinde süzülen anam
Bir çığ yıkılıyor üstüme sanki korkuyorum annem sararak koru beni
Ben sana bu kadar muhtaçken, ben sana bu kadar susuzken
Beni yarım bırakmayacaksın değil mi?
Allah’ım, annemi bana ve sevdiklerine bağışla…
Bende düğünümde burukluk mu tadıcağım,
Her bir arkadaşım annesinden bahsederken ve sarılırken
Bende acıdan boynumu büküp boş yastıklara sarılıp ve resmine bakıp
Sessiz gizli köşelerde mi ağlayacağım…
Rabbim, alma canımı annemi benden
Bilirim senin rahmetinden sual sorulmaz ama
Henüz daha erken, ben ona bu aralar çok muhtacım çünkü
Hem anne, seninde bana sözün vardı unutma…
Sen her sözünü tutardın, bunu da tutacaksın değil mi?
Ebediyen yanımda olacaksın değil mi?
Seni daha kaybetmeden be denli akıyorsa gözyaşlarım
Ebediyen yanımda olmayacağını bilmek ve düşünmek
İşte bu benim ölümüm olur annem
Yaşarken öldürme beni…
Hep yanımda kal, çünkü bu kızın çok yalnız be anne…

HURİYE GÖÇ