Güneş Yakar Ay Paylaşır Yalnızlığı

Güneş Yakar Ay Paylaşır Yalnızlığı

 

Güneş doğmadan çıkarım yola,

 

Beni yalnızlığımla bulmasın,

 

Bir Edirne’de olur ahım,

 

Bir İzmir’de kaçarım ışığından,

 

Kâh ağlarım İstanbul’da boş kalabalığın ortasında,

 

Kâh gülerim senden uzaklarda bir diyarda,

 

Ellerim soğuk bir çift sokaklarda,

 

Yalnız çınarın iki yaprak gölgesi korur beni güneşten…

 

Hiç görülmemiş âşıklar tepesi var ufukta,

 

Heh! Güneşin olmadığı ufuk.

 

Gece milyonlarca yıldızdan elbet biri yol gösterir,

 

Güneş milyonlarca hatta milyarlarca acı çeken âşıktan kaçına yetişebilir?

 

Seninle kaç anımı hatırlatır bana?

 

Yere düşen ilk ve tek masum kar tanesini alır benden,

 

Oysa Ay masumdur, küçük kar tanesini sever.

 

Onu indiren meleğe saygısı vardır,

 

Sevenlerledir Ay gecelerde, acıya ortak olur.

 

Bayrağımızda Güneş’in son perdesi, Ay’ın ilk yüzü yol gösterici yıldızların saf hali bulunur.

 

Bilinir ki Güneş yakar, Ay paylaşır yalnızlığı…

 

Cemal Yüksel