Gelsende istemem ki seni…

Yazar gizem
Sonsuz karanlığımda sensiz ve sessizim şuan…
Büyük bir boşluk var yeri doldurulamayacak..
Ve büyük bir hasret; hiç bitmeyecek..
Şimdi sessizce kan kırmızısı göz yaşlarımla sana ağlıyorum
Seni düşünmek acı veriyor hem de öyle bir acı ki bu sanki her yerimi parçalıyorlar..
Sanki canlı canlı ölüyorum..
Gitme dediğim halde umarsızca gitmen bir türlü çıkmıyor aklımdan..
Kızamıyorum bile sana..
Sevgin öyle büyümüş ki içimde , öyle yücelmiş ki aşkım artık gelsen de dolduramazsın ki..
Ruhsuz bir bedenim şimdi..
Ellerim bomboş seni arıyor..
Kahretsin bu gönlüm neden hala sana ağlıyor?
Gel demeye gücüm kalmadı ki…
Karanlığımla, sensizliğimle, sessizliğimle, baş başayım çünkü seni ne yapayım ki..
Ne git demeyi bildi bu yürek, ne gittiğinde çağırmayı..
Çağırsam gelecek misin ki..
Bırakıp her şeyini koşacak mısın seninle, sevginle dolu dünyama..
Sevebilecek misin benim sevdiğim gibi seni…
Tapabilecek misin ?
Ölebilecek misin uğruma..
Ağır geldi değil mi?
Boş ver be güzelim ben böyle de severim seni..
Yalnız dönmek istersen geri dönme bir daha..
Çünkü alaca karanlığımda sensizliği sessizliğimle sevdim.
Ona gönül verdim.
Dönme boşuna neye yarar ki..
Şimdi koskoca bir sensizlik var içimde
Koskoca bir sessizlik..
Hiç bu kadar sevinmedi bu yürek hiç bu kadar gülmedi..
Gelme artık sensizliğimle baş başa bırak beni..
Çünkü…. Çünkü..
Gelsen de istemem ki seni..