Cennetten Armağan

Gelmişim sanki hayatımın sonuna
Bir kez yanmış gönlüm her şey boşuna
Bastın bir kere hayatımın butonuna
Giremedim bir kez olsun senin koluna

Şirk olmasa tapardım inan sana
Sen anlam kattın şu cana
Ne olur sevmedim deme bana
Sığdıramıyorum seni bir ana

Seni unuttuğumu asla sanma
Deme bana adımı bile anma
Seni unuttu diyenlere de inanma
Bana diyorlar herkesi o sanma

Sokaktaki bütün insanlar sen
Dokunduğum her ten senin ten
Bana armağan gibiydin cennetten
Benim gözümde daha üstündün melekten

Yaşam sen var iken var
Yokluğun akıllara zarar
Yanında olduğum her an kar
Yokluğunda yaşam kayar…

Emre TURAN