CARICIN DE GEÇEN KIŞ

Yazar ATTİLA İLHAN

İşte sımsıcak lejyoner bakalları içinde 
Margot’nun sigarillosuna ateş tutuyor 
Tersine dönük gözkapakları uykusuzluktan 
Kirli sarı bir gök birikmiş kadehinde 
Hiçbir kibriti bir seferde yakamıyor

Asıl bu ödlek flüt onu böyle yıkan 
Uykusuzluktan çok bu ödlek flüt margot’nun 
Çıplak gözlerindeki rom lekesi dişlerindeki 
Tebeşir beyazı açlık paletindeki karanlık 
Rimelindeki is ve dudak rujundaki kan 
Je hais les dimanches şarkısı juliette greco’nun

İşte dudaklarını konyağa vermiş dinlendiriyor 
Tersine dönük gözkapakları uykusuzluktan 
Bir yatak biliyor musunuz ah biliyor musunuz

Göğsüne yeşil mürekkeple margot’nun gözleri oyulmuş 
Her gittiği yere bir tutam sigarillo dumanı götürecek 
Margot’nun paketinden bir siyah götürecek kusuk siyah 
Kendine geceler boyamak için izmir’de istanbul’da

Nasıl yapıyor bilmiyorum bir türlü aklım almıyor 
Beyoğlu’ndan st-placide’e çıkıyor basmane’den passy’e 
İzmir’de 15945’ten soruyorsunuz gitti diyorlar 
İstanbul’da siyasi polis bile adresini bulmamış