CANIM’A

Yazar Sibel
CANIM’A…

“Bir yıldız tut ve her gece bakmaya çalış o yıldıza,
Olurda kendine dikkat etmeyecek olursan,
Bulamayacaksın onu ertesi gece…” demiştin bir kez…
Aslında kendime dikkat ediyorumda…
Yıldızımı kaybettim, göremiyorum artık nedense?
Ama merak etme, iyiyim işte…
Peki sen imkansızım, ya sen uzaklardaki yakınım,
Sen iyimisin?

Hani söylerdim ya hep;
“Unutamam ama Alışırım sensizliğe” diye…
Sahi, sende alışabildin mi bensizliğe?
Yoksa, hatıralar seninde mi gözlerini yaşartıyor hatırladıkça…

Boğazım düğüm düğüm şimdi biliyormusun?
Çok özlüyor, unutamıyor ve hep ağlıyorum…
Bin bir çaba ile beslediğim tüm umutları koparıp atmak bir çırpıda,
Sonra ağlamak ardından yana yana…
İçimde sızım sızım sızlarken bu yara,
Ağlıyor ağlıyor unutamıyorum…

Gökyüzünün mavisinde hatırlayacağım gözlerini,
Kokunuda bahar’a benzettim kendimce,
Onu bile yılda bir kez duyabileceğim yani,
Hani senide baharda sevmiştim ya…

Hep Vuslat beklerken Hasret oldu bizimki,
Sırtımda sevdadan kalma özlem yükü ile yorgun dizlerim…
İncinmişliğinde verdiği baş ağrısı ile,
Bir gülüşüne, birde sevişine tutunarak ayaktayım şimdi…

Sanmıştım ki sensiz güneşler doğmaz,
Sanmıştım ki artık sabahlar olmaz…
Oysa ”bitti” denildiği yerde yeni başlangıçlar olurmuş…
İşte tam bitirdiğimiz yerden tutundum hayata,
Seni tanımadan önce bıraktığım yerden başlıyor ve devam ediyorum yaşamaya…
Aslında herşey biryana…
Sensiz de olsa gülümseyeceğime dair sözüm var Sana…
Sen üzülme bitanem, sakın ağlama…
Kavuşmak nasip olmasa da bu dünyada,
Bir ömür seveceğim Seni, Yemin Olsun Allah’a…

Afedersin Hayat