Bozuk Düzen

Yazar Zül-karneyn

Bozuk Düzen
Biktim artik bu dert bu cilelerden

cok gördüm sevibde sonra terk edip gidenlerden

gönlüm yoruldu bu yalanci savastan

insanlar zaten kayp etmis bastan

Adem ve Havva yemisler yasak agactan

sonumuz belli olmus zaten ezzelden

dünya sarsiliyor zerzeleden

gülen ve aglayanlar bir arada

asil gercekler yaziyor kuranda

ne okuyan var nede anlayan herkesin akli iki karis havada

insan insani ezermi

mecbur olmassa bir dilenci gibi sokaklarda gezermi

közler kör olmus gönüller zalim

ne dünüm var nede yarinim

gece gündüz bu halimize aglarim

 

bakin su bozuk düzene

güvenmez artik kimse kendi sözüne

akil fikir dayanmaz bu hale

kimse almaz Kurani kale

 

Yürüyoruz his düsünmeden bu alemde

siliyoruz bütün gercekleri bir kalemde

insanliga deger veren kalmamis bu dünyada

bizler sanki uyuyoruz hale bir rüyada

elbet bizlerde uyanacagiz bu derin uykudan

o zaman hesap sorulacak insanoglundan

yasarken hic hesap etmedik

hic birbirimizi sevmedik

kan ve cile verdik

öfkeylen kalkan zararla oturur derler

hani nerde insanoglu hani nerde bir birini sevenler

arkamizdan kuyu kazipda biz siz deniz derler

uyan ey insanoglu vakit daraldi

tek kalan bizi Yaradandi

 

bakin su bozuk düzene

güvenmez artik kimse kendi sözüne

akil fikir dayanmaz bu hale

kimse almaz Kurani kale

 

Kiyamet kopunca anlariz

kendimizi cehennemde yakariz

gercekleri bir sir gibi saklariz

bir sey olmamis gibi yüz yüze bakariz

anlamak cok zor bu insanoglunu

hic düsünmez ezzelden beri sonunu

yasamak artik cok zor geliyor

para hirsi kaplamis kalpleri

can dayanmaz ölmek istiyor

zaten kimse ölümü düsünmüyor

ahiretten kime söz etmiyor

sanki hersey bos misali

kafarlarini sok muslar kuma

göründe bekliyin kiyamet kopacak cuma

 

bakin su bozuk düzene

güvenmez artik kimse kendi sözüne

akil fikir dayanmaz bu hale

kimsel almaz Kurani kale