BEN SOKAK ÇOCUĞUYUM

Yazar arif
BEN SOKAK ÇOCUĞUYUM…
Ben sokak çocuğuyum.
Yatağım gazete,örtüm yok.
Acılar içimde düğüm.
Bir kuru ekmek.
Bir simit yeter bana.
Güzel elbiseleri, rüyamda görürürüm.
Ama giyemem.
Küçük yüreğimde
Büyük sevdalar taşırım.
Ama kimselere veremem.
Biraz gülümsemeniz
Yeter de artar bana.
Saçlarım tıraşsız kirli.
Pantolonum delik,yamalı bir tarafı.
Hiçte sıcak bir hırka giymedim.
Ellerim çok kirli…
Sabunum yok suyum yok.
Acılar içimi yakar…
Çok, çok…
Oyuncaklarla oynıyan.
Mutlu çocuklara ,bakar ezilirim.
Yokluğumu görürürüm.
İçim yanar,can evimden.
Hep kendimi vururum
Bu onulmaz acı kaderim…
Tırnaklarım uzun.
Kirli ellerim.
Ben sokak çocuğuyum.
Benimde annem olsaydı.
Sarılsaydım boynuna…
Saçlarını koklasaydım.
Yatsaydım, uyusaydım dizinde.
Okşasaydım annemi,uzun, uzun.
Annem, annem ,güzel annem.
Doyasıya ağlasaydım kucağında
Ne olurdu… ne olurdu..
Beni okullara götürseydin.
Okusaydım, okusaydım…
Sonsuza kadar.
Bir hırs bir tükeniş.
Parçalar içimi,öldürür beni.
Yıkık viranelerde…
Işığım yok , lambam yok.
Allah’tan başka kimsem yok.
Güvercinler.
Sokak köpekleri arkadaşlarım.
Onlarla, yatar kalkarım.
Gözlerim dolu dolu.
Ne bayram bilirim
Ne de olur bayramlık elbisem.
Biraz tuz
Biraz şeker istemem.
Ben sokak çocuğuyum.
Biraz şefkat biraz ilgi.
Bir tutam sevgi,isterim hepinizden…
Yoksulum çok yoksulum.
Evim ocağım yok anam yok.
Derdimi hiç soran yok.
Yanmaz ateşim, tütmez bacam.
Akmaz suyum.
Umut sevgi ilk hecem.
Ne candan bir dostum var.
Ne de kardeşim var yalnızım.
Ben sokak çocuğuyum.

Arif ocakçı ocakbey