ANNELER SEVİLMEZ Mİ ?

Gözlerimi dünyaya açtım, ilk seni gördüm…
Sevgi denen duyguyu tatdım, ilk seni sevdim…
Anne can yarısıymış, anne aşk yarısıymış…
Anne kuzusu uğrunda, nelere katlanırmış…

Okumayı yazmayı söktüm, ilk seni yazdım.
Öğretmenime bile, ben hep seni anlattım…
Hasta oldum yanımda, dertli oldum başımda,
Yavrusunu çok seven, anneler sevilmez mi?

Dokuz ay karnında, daha sonra dünyada,
Üşüdüğünde saran, ağladığında susturan,
Acıktığında doyuran, saçı süpürge olan,
Anneler sevilmez mi?

Annenin ilk nefesi, kucağındaki bebesi,
Yoktur annenin başka, düşüneceği derdi.
Anne olmadan kimse, anlayamaz onları,
Yavru kadar hiç kimse, sevemez anaları…

Anneyi anlatmaya, kelimeler yeter mi?
O koskoca sevgiyi, küçük yürek çeker mi?
İşte anne bu kadar, bu kadar çok mükemmel,
Kelimelerle anlatılamayan, anneler sevilmez mi?

Anneler yavrusunu; kokularından tanır,
Damarlarında oynar, bütün olanca kanı,
İşte anneler böyle, cennet meleği gibi,
Allah’ın yarattığı, melekler sevilmez mi?

Anlatmakla bitmez ki, annelerin sevgisi,
Kağıtlara sığmaz ki, yazıp versem hepsini,
Annelere bu yüzden, böyle sevgi verilir,
Bir insan ancak bu kadar, bu kadar çok sevilir…

NİGAR ERKAN