Akşamın hüznü çökünce

Akşamın hüznü çökünce

Akşamın hüznü çökünce,

Güneşin battığı yerde Alaca karanlık düşer,

Hasret çeken gönüllere

Işıklar bir bir yanar, güneş doğar pencerelerde

Cıvıl cıvıl sesler gelir, hasret uğramayan yuvalarda

Bir hüzün sokağına uğramaz ne bir ses ne bir ışık

Onların başları pencerede, gönülleri diyarlar ötesinde

Sığınacak bir liman, saracak bir nefes ensesinde

Yalnızlığını paylaşacak bir can, sahiplenecek bir eş

Bir ümit beklerler kıvranarak hasret çemberinde

Ha geldi ha gelecek, yıldızım sevdiceğim şimdi nerede

fatma sayılır