Ah o İstanbul..

Yazar Sami Arlan

Ah o İstanbul…

Kadıköy de boğazı seyrediyorum,
Muhteşem manzara, şahane İstanbul.
Oturmuş bankete sigara içerken,
İnsanlar oraya, buraya, aşıklar el ele,
Kimisi sarmaş dolaş, gülücükler, öpücükler,
Boğazı yalnız seyreden,
Ateşiniz var mı, yakar mısınız lütfen,
Rüzgara karşı bana eğilen, bayan,
Allahım mis gibi kokusu,
Kahverengi gözleri, ütülü kızıl saçları,
Dünyalar güzeli gülüşü, kahkahası,
Endamı, harika mı harika,
Öyle bir baktı gözlerimin içine,
Anlamadım, gözlerimiz kilitlendi,
Bana demez mi sen misin,
Bunca sene nerelerdesin,
Neden aramadın aşkım,
Hatırlamazsın değil mi, aşkını.

Söz vermemiş miydik, evlenecektik,
Beynim birden durdu, haklıydı,
O Yasemin’di,
Söz vermiştik, evlenecektik.

Seni çok bekledim,
Bir türlü gelmedin neden?
Evlenmiştim, nasıl söylerim,
Kucağıma oturmuş, elleri boynumda,
Ağlıyordu, yasemin.

Hadi götür evimize,
Nasıl söylerim ona ben,
Kızlarım varken,
Kucağımda uyumuştu yasemin.

(Kızım) Baba kalk kalk,
İşe geç kalacaksın,
Allahım bu rüyaydı,
Yine onu gördüm.

Çok sevmiştim,
Söz vermiştim tutamadım,
O bir aşktı, sevgi dolu, sıcacıktı.
Manken gibi çok güzeldi.

Şimdi nasıl unuturum Kadıköy’ü,
O dünya kenti İstanbul’u, sahili.

Yasemin’imi bayan kahkahayı,
Hele o güzel gülmelerini,
Af et beni ne olur,
Yasemin af et beni…

Sami Arlan