Ağlıyor Ferhatım

Gözleri yorulmuş yollara bakmaktan,
Göz pınarı kurumuş hep ağlamaktan,
Dudağı çatlamış gözyaşı yutmaktan,
Acılar içinde ağlıyor Ferhatım.

Alnını dayamış pencere camına,
Umudu bitmiş çıkmak için yarına,
Gözyaşı değerken çatlak dudağına,
Adını anarak ağlıyor Ferhatım.

Bir resmine bakıp bin hayal görürken,
Cehennem azabında yanıp erirken,
Sevgin mi bitti diye sitem ederken,
Ayrılık içinde ağlıyor Ferhatım.

Anılar çekildi gözlerime perde,
Feryadım duyulur hem gökte hem yerde,
Deva bulunmuyor böylesi derde,
İsyanlar içinde ağlıyor Ferhatım.

Ne vardı sanki? ölesiye sevecek,
Anlamadın mı hala? bir gün gidecek,
Tutamazsın onu yine terk edecek,
Hayretler içinde ağlıyor Ferhatım.

Ferhat der ben, beni nasıl anlatırım?,
El alem gülerken ben mi ağlatırım?,
Bir tek selamı kiminle yollatırım?,
Selamsız dönerken ağlıyor Ferhatım.
Ağlamak denmez buna inliyor Ferhatım.

www.ferhatarslan.com