ygafmin tarafından 9 Eylül 2012 tarihinde Şiirler kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 73 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Hayat ne acımasız tattırmadı huzuru
Sille daim ensemde en acı tokadını
Doğrultmaya kalkarken yaralı hayalleri
Yerlerden yere vurur bana reva bu mudur
İlk önce aşklarımı tek tek benden kopardı
Anam babam kardeşim topraklara yol aldı
Mapuslara düşürdü en güzel hayatımı
İllet olup yapıştı şifasını kaptırdı
Sekiz yıl mapusluktum onaltı senem vardı
Allah bana acıdı üste af da vurmaz mı
Sudan çıkmış balıktım herşeye yabancıydım
Vuruldum bir güzele artık yuva kurmuştum
Huzuru yakalarken mutluluk bulacakken
Yine yakamda çile rahat vermedi bize
Ailemi dağıttı el kadarcık yavrumu
Ona bile doymadan ciğerimi dağladı
Eşim ve ben kalmıştık bu yalancı dünyada
Öyle bir bağlanmıştık kimse ayıramazdı
Kahpe felek ayırdı veremli kadın yaptı
Üç beş ay böyle geçti dostlar hepsi yalandı
Kollarımda can verdi, ah! hayat arkadaşım
O da benden ayrıldı hayat bana tuzaktı
Ne günahım vardı ki beni benden kopardı
Artık hayat anlamsız bana bunu öğretti
Şimdi ne yapacağım hangi dalı tutarım
Nereye tutunduysam hepsi elimde kaldı
Yaşamak bana haram gerçek olan bu vardı
Hangi değer uğruna kalmalıyım hayatta
En sonunda kafama sıkacağım galiba
Bu olsa yapmam gerek doğru bildiğim gerçek
Herşey hatırlatıyor bütün kaybettiğimi
Artık kaybolmalıyım sıra bana gelmişti
Tüm sevdiğim dostlarım anam bacım kardaşım
Heba olan yıllarım dört aylık masum oğlum
Sevmiş olduğum kadın yıkılan mutluluğum
Görmüş olduğum rüya yaşattığım düşlerim
Hepsi toprak yoluna gidiyor en sonunda
Elimde bir tabanca sıkıyorum kafama
Yok oldu işte herşey kına yak kancık dünya
Alayına elveda dönmem artık bir daha
Sadık Yahşi