ygafmin tarafından 3 Eylül 2012 tarihinde Sevgiliye Mektup kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 51 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
En saf duygularım ile başladı herşey.Masumca sevgi sandım önceleri.Farkedemedim masumca sevginin gün geçtikçe büyüyen bir kor olduğunu.Göremedim sana baktıkça seni gözlerime sığdırdığımı.Engel olamadım hayallerimin,umutlarımın,gizli dünyamın merkezine sahip olmana.Çok güzel kadehlerde dünyanın en eşsiz tadındaki içecegi diye sunduğun ikramı itiraz etmeden yudumlamışım.Ne yazık ki anlamamışım o içeceğin bir zehir olduğunu ve müdahale etmeden o zehirin bütün hücremi sarmasını izlemişim sadece.
Önce zehirledin sonra da hiçbir şey olmamış gibi çektin gittin.Zehirin beni ele geçerdi.O zehirin adını sen gittikten sonra ögrendim .Adı neymiş biliyor msun?AŞK! şaşırttı mı duyduğun bu kelime seni?Şaşırtmasın bende yeni öğrendim.Sen çekip gittikten sonra bir de ne öğrendim biliyor musun?Aşkın bir de hasret doğurduğunu.Yudumladığım içeceğin bu kadar acı sonuçlar doğuracagını bilemedim.Çok güzel kadehler sunulmuş bir aşk başımı döndürdü.Bir an uyuşturmuştu beni göklerde uçuyordum.Mutluydum.Heyecanlıydım.Ama etkisi kısaymış ve çekip gitmenle yere çakıldığım an anladım.Sen gittin dönmemek üzere.Çakıldığım yerde yağmurlarla ağlarken karşıma hasret çıktı.Elimden tutup bana yardım edecek yaralarımı saracak diye düşünüyorken o ne yaptı biliyor musun?Yaralarımı bir bıçak yardımıyla daha da derinleştirdi ve kapatılması çok zor büyük yaralar haline geldi.Sonra da yaralarıma tuz bastı ve her an seni bana hatırlatarak seni unutmama engel oldu.Bütün hücrelerimi saran aşk çekildi hücrelerimden kalbime sığındı.Hücrelerimden boşalan aşkın yerini hasret doldurdu.Vücudum isyan ediyor artık.Gel kurtar beni bu ızdıraptan ya da seni benden sil!