ygafmin tarafından 3 Eylül 2012 tarihinde Sevgiliye Mektup kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 60 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Yoksun epey zamandır. “Yoluna yoldaş olam sloganıyla, senden bir haber alabilsem” başlığıyla günlerdir bekliyorum seni. En derin sevgilerin içinde sensiz ama, seninle karıyorum. Uzak oluşun, aksine daha bir başka yakınlaştırıyor seni bana.
Gelmeyeceğini bildiğim halde bu gün, ilahî atifetinin tezahür ettiği mühürlü dilinin gizemlerini yeniden yaşıyorum. Ne kadar yalnızsam o kadar sana yakınım. Uzaklığınla o kadar yakınımda, o kadar yanıbaşımdasın. Bir zamanlar kulaklarıma yansıyan “b e n d e” değişini bir başka yaşıyorum. Kelebeklerin uçuşlarındaki hafiflik kadar, sütey papatyalarının aralarında yuvarlanıp beyazlığında kaybolurcasına seni yaşıyorum. Yüreğimin en derinlerinde bir şeyler cız ederken,şahdamarlarımda, heybe heybe coşan hicretim, seninle kaf dağına ulaşıyor.
Oralardan sana seslenmek geliyor içimden. Aldım kalemimi elime seni yazmaya çalışıyorum. Bir yandanda mevcudiyetinin türkülerini dinliyorum. Sarının renginden hüznünü algılıyorum. Öyle içimdesin ki! Sana yazarken, sen de okuyorsun gibi, yazılarımı eleştiriyorsun. Yok burası olmadı, ya da şöyle olsa daha iyi olacak dercesine sesini duyuyorum. Tahayyül de olsa, odamın bir köşesinden beni izliyorsun.
Her ne ise, sana yazıyorum. Sana hemen yollayamasamda bu ruznamelerimi, kalbimin içindesin ya hissediyorsun. Yoksa zaten yakında, kendin alıp okuyacaksın; yüreğimin engin denizlerinden sana ait olan, sana ait okyanuslarımdan damlayan mürekkebiyle karalanan bu cümlelerimi. Yokluğunda ki bana yakın olan senin mucizevi ithaflarını.
En önemlisi ne biliyor musun? Seni sana yazarken, yokluğunla bitap düşmüş bu yüreğimle öyle çok mutluyum ki!
Bir kez daha inanıyorum sana olan idrakimin o derece sonsuz oluşuna, o derece reel.
Sen kokan bu menzilim sona erirken, seni seviyorum, yüreğimin hicreti, bütün benliğim, bütün ebedî diyarım, nefesime serpiştirilmiş metin hayatım, SENİ seviyorum,
çok hem de,
çokk.