ygafmin tarafından 22 Eylül 2012 tarihinde Öykü kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 47 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Adam genç kadına seslendi;
“Bana bir mutluluk borcun var”.
Genç kadın sordu;
“Nasıl ödeyebilirim?”
Adamın gözleri güldü;
“Haydi gülümse”
Gülümsedi genç kadın. Adam cebinden
cebinden mendilini çıkartıp borcunu sildi
ve cebine koydu. İKi tane gül vardı genç
kadının elinde. İKisi de bahar kokuyordu.
Biri ilkbahar diğeri güz..
Adam seslendi yine;
“Bana mutluluk borcun var”.
Genç kadın biraz mahçup,
biraz şaşkın sordu;
“Nasıl ödeyebilirim?”.
Adam heyecanla;
“Haydi yat dizlerime”. dedi
Genç kadın bir kedi uysallığı ile
yattı adamın dizlerine usulca.
Adam şevkatle kadının saçlarını
okşamaya başladı.
Saçları güneşe ve yağmura hasret,
hiç yaşanmamış baharlara benziyordu.
Çaresizliğini ördü sıra sıra..
Sonra saçının her teline mutluluk
çığlıklarını bağladı adam..
Yetmedi, gizli düğümler attı!..
Ağladı..
Hava kararmak üzereydi, dışarıda
yağmur yağıyordu. Adam sürekli
borç defterini kurcalıyordu. Genç
kadının gözlerinin içine baktı;
“Bana yürek borcun var”.
Borcunun bilincindeydi sanki
genç kadın, şaşırmadı.
“Bunu nasıl ödeyebilirim?”.
Adam kollarını uzattı;
“Haydi tut ellerimi”.
Gül kokusu sinmiş ellerini uzattı
genç kadın. Elleri öyle sıcaktı ki,
eriyiverdi borcu avuçlarının içinde.
Genç kadın gidiyordu..
Adam son kez seslendi;
“Bana can borcun var”.
Kadın irkildi;
“Can mı?”
Sigarasından derin bir nefes
çekti genç adam.
“Evet, evet can borcun var,
çünkü sensizlik öldürüyor beni”.
Sözler hoşuna gitmişti kadının.
“Peki bunu nasıl tahsil edeceksiniz?”
Adam biraz yaklaştı;
“Yum gözlerini”.
Masumca bir öpücük kondurdu
kadının titreyen, ince dudaklarına.
“Bu ne şimdi?” diyerek çattı
kaşlarını genç kadın.
Adam, pişmanlıkla, mutluluk arasında
gidip geldi, kekeledi. “Hayat Öpücüğü”.
Kısa bir sessizliğin ardından bu kez
kadın öptü adamı. Adam şaşırdı;
“Ya senin yaptığın neydi?”. Genç
kadın kapıya yöneldi.
“Veda öpücüğü”. Kalan borçlarına
karşılık, yürek dolusu çaresizlik ve
bir de kırmızı gülleri masanın üzerine
bırakıp gitti genç kadın.
Adam koştu peşinden, gülleri geri
verdi kadına;
“Ne olur iyi bak umut çiçeklerime
solmasınlar”
Yazarı Bilinmiyor