Şiir şairin gözyaşlarıdır

Bir şiir nasıl zor doğuyorsa
Aşkta öyle kolay ölüyor

Şiir şairin gözyaşlarıdır
Mendil tutan sevgililere sunulan
Avuç içlerine sıcaklığı değmişken

Şiirlerde ağlar sevgili
Gecelerden sarkıp sıcak bir yüreğe konmak isteğiyle
Sabahlara erişilen rüyaların düş bozumlarına

Bilir misin gözleri dumanlı yâr
Her şiir zor doğar
Her şiirde bir şair ölür
Her şiirde birileri yaşar
Her şiir yeni bir doğumdur

Yalnız yaşadığın şehir duyar seni
Duyurmak istediğine sesini şiir verir
Sen benim karanlığımsın öksüz yanım
Yalnızca bana ışıyan bana dokunan
Dokundukça dünyayı aydınlatan gözleriyle
Şiir olup kuşlar uçurduğum yüreğine

Göğsüme yuvalanmış şiir ağrısı
Geçmek bilmez saatlere yangın derim
Uzak bir deniz ülkesi yalnızlığım
Şiir kuşları uçurur kanatlarına adın yazılı
Adın demişken yüreğime kazılı

Şimdilerde her zaman seni gösteriyor buralara
Takvim yaprakları soluyor koparılmayışlarına

Yakıcı bir hasret bu kendimden ötelere dem vurduğum
Hüzün solunan nefes alışveriş kalabalıklarına
Seni senden çıkartıp içine beni eklediğim bulmacalar
Çözülmezliğine kalmış cevap anahtarları yarınlarla

Aytekin ORHAN
“inadına”