Dağarcık

Tükeniyorum Rabbim! Yalnız kaldığımı düşünüp, varlığının her an, her noktada tezâhür ettiğini, beni devamlı koruyup gözettiğini, gönlümden geçenlere dahî cevap

Hazan mevsimidir sonbahar, Hüzünlere gebedir yüreğimiz. Hep sonbaharda gelir ayrılıklar, İstemeden gider belki sevdiklerimiz. Düşen her yaprak sanki , Ömrümüzden

Seni ağlatan kişi uzanıp dokunmuyorsa yanaklarına, silmiyorsa gözyaşını; boşver ağlama… Senin saçlarına, Senin ellerine, Senin yüreğine dokunmasına ihtiyacın olduğunda uzak

“Şimdi en açık renginde gözlerin 
Şimdi benimlesin tüm kaygılardan uzak 
Anlatılmaz bir şey var aramızda hazin 
Şiir gibi bir şey

Seni görmediğim gün, iki damla hasret çiçeği olur, Düşerdin yüreğime, tane tane, Kirpiklerimin kıyısında martı olup uçardın, Susardı bütün denizler

Sus dedin ya bir kere inan olmaz tekrarı Hayatından sessizce çıkıp da gidiyorum Üzülme, dile düşmez yaşananın ikrarı Bükülmemiş boynumu

Şimdi şükrediyorum. Yaşadığım her şey için.Özellikle de başlangıçta kötü sandığım her şey için. Gözyaşlarım, korkularım için.Onların benim tarafımdan yaratıldığını kabul ediyorum.Onları

Birini nasıl seveceğini bilemiyorsan sevmek için de zorlamayacaksın. Çabalarken karşındakini boğmayacaksın. Kendine yalan söylerken karşındakini kandırmayacaksın. İçindeki kaybolmuş çocuğu ararken

Biriktirdiğin yalnızlıklarını al yanınaYalnızlıklarıma arkadaş olsun. Yol üstü bir çocuk sevSevinçleri üzüntülerimize göz kulak olsun. Gökyüzünden güneş toplaKara bulutlara inat