Hasretinden Ölen Benim

dağlar yüce aşamayıp
peşin sıra koşamayıp
bir mutlu gün yaşamayıp
bu diyarda kalan benim

hasretlerin bizarından
kül oldum ah u zarından
gidip keder pazarından
bin bir derdi alan benim

ne umdum ne buldum yarda
dondum ayazlarda karda
neşeyle gelen baharda
açmadan hiç solan benim

güneş el ayak çekince
yıldızlar hayal dökünce
geceme kabus çökünce
gam tasında dolan benim

hüzün yağmuru yağarken
göz yaşını silen benim
oralarda sen gülerken
hasretinden ölen benim