Gel

Gel gör yüzün elime senden sonra ne yaptı.
Gel gör kaç mektup kül oldu, kaç fotoğraf yakıldı.
Gel yıktıklarımızı onaralım.
Sen yokken hüzne giriftar oldu hep bir yanım.
Ağaçlar ağladı yokluğunda, bastığım her yer kuru yaprak oldu.
Denizler köpürüp dalgaları ruhuma doldu.
Lokman Hekim bulamadı yanan yarama çare.
Gel ilacım ol yoksa tüm kanım boşalsa bu dert kalır içimde.
Düşüncelerimin her zerresine işledin artık.
Düşüncelerimde sen varken gel de sevgini ruhuma tık.
Şişeye koyup denize bıraktım ben tüm korkularımı.
Senin için çarpan bu kalbe gel meleğim aç da kanatlarını.
Gel, hiçbir şey istemiyorum sadece sen gel ne olur.
Ya gelmek çok zor ya da istemiyor beni yüzündeki nur.
Güneş ışığı gibi gel, getir karanlık taraflarıma aydınlık.
Her gün aşkımız için ağlarken gözler çöl oldu, bakışlar kuraklık.
Gel, sevgime sevgini kat. Gel ve aşkı benliğimde en baştan yarat.
Gel; günahlarını da sevaplarını da çareni de çaresizliğini de al gel.
Dinsin kalbimdeki ateşimi körükleyen senden bana esen yel.
Yeni bir gözyaşı dökülmeden gel, gel yollara inat.
Gözlerim kurudu, gel de aciz gözlerim bulsun rahat.
Gel, dinime imanıma çok seviyorum seni.
Gel, seni bekliyorum otobüsün buğulu camına koymuşum nefesimi.
Gelmezsen ben gitmek zorunda kalacağım, her şeyim.
Ben ulaşamam; ama denizleri, dağları aşar ulaşır yine sevgim.
Yeni bir gözyaşım düştü bile, gel artık.
Bir gözyaşım daha sana yazılan bir şiirle sarmaşık.
Ben de gözyaşlarıma düşeceğim boğulmak için.
Gel hayallerimin hayali galip gelmesin düşman kibrin.
Gel yanan kalbime bulutsuz yağmur yağsın.
Gel cümle alem ikimizin adını bir arada ansın.
Su gibi gel, rüzgar gibi gel, nasıl gelirsen gel, yeter ki gel.
Geçen her gün birbirimize uzaklaşıyoruz, giderek oluyoruz el…

Muhammet Bora Candan