Babaannem derdi ki

“Herkes kendi cennetinde yaşar kızım,
kendi cehennemini bilir…
Sen sanırsın ki ne hiç kimsenin derdi
seninki kadar büyük;
ve ne de sevindiğine,
hiç kimse senin kadar sevinebilir…
İdealini gerçekleştiremeyen,
mutlu olmak istiyorsa
gerçeğini idealleştirir…

Yoksa ne cennet daimidir,
ne cehennem dünyalık…
İnsanın kendine ettiğini gavur bile etmez…
Budur aslında en büyük fenalık…

Oysa her şey tarhanada meyane…
Bulunacak olduktan sonra
her şeye bulunur bir bahane….
Bak gör, daha kaç elekten geçirecek felek!
El alemin kantarından sana ne?

Yaşam kah ilmek attırır, kah çözdürür…
Sabır bezdirmez, aksine tortuları süzdürür…

Öğrenmişsen desene:
“Gelen dert de, tasa da nasıl olsa yolunu görür…
Hangi gün, dün olmadı ki?
Haydi gelsin başım gözüm üstüne…”

MERAL DEMİR