Kimdim?

 
Maziye sor, ecdadımı söyler sana kimdi; 
Bir bitmez ufuktum, küre vaktiyle benimdi.

Tufanlar, alevler beni bir kal’a sanırdı; 
Taçlar uçuşur, dalgalanır, parçalanırdı.

Kahhâr atımın kanlı, kıvılcımlı izinde; 
Bir başka denizdim ebediyyet denizinde.

Çarpardı göğün kalbi hilâlin avucunda; 
Titrerdi yerin talihi merminin ucunda.

Günler, elimin çizdiği yerlerden akardı; 
Üç kıt’ada korkunç atımın izleri vardı.

Üstünde uçarken o nişîbin bu firâzın, 
En şanlı, şehâmetli hükümdarına arzın.

Tek bir bakışım sanki inayetti, keremdi; 
İklîli hediyyemdi, arazisi hîbemdi.

Hançerdi hayâlim, bütün akvam ona kındı; 
Baştan başa dünyâ bir esîrimdi; kadındı.

Asabına nabzımdaki ahengi verirdim? 
Kasd eylediğim şekli verir, rengi verirdim.

Dünyâ bilir iclâlimi ben böyle değildim;
Ben, altı asırdan beri bir kerre eğildim!

Mithat Cemal KUNTAY