Çocuk Marşı2

Kapı önünde Ayşe, 
Hanım hanımcık iş gördü, 
Sonunda kendine göre 
Bir yuva kurdu.

İlk ben oldum misafiri, 
Güle güle otur’a gittim. 
Bir yüksük-fincanda getirdiği 
Hayal kahveyi içtim.

Kibrit kutusu şeklinde 
Oturmuştuk bahçeye karşı. 
Ortada hokkadan bir masa, 
Üstünde örtü yerine yaldızlı çikolata kağıtları.

Gözüm gazoz kapaklarına gitti, 
Sorup öğrendim; Kapkacakmış. 
Toplamış sokaktan ucu yanmış kibritleri: 
Bu kış odun yakacakmış.

Yangın yeri bir arsadan bulduğu 
Cam kırıkları; Para. 
Ev çevirmek kolay, diyordu, 
İş tutumlu olmakta. Ayşe’yi o anda görmeliydiniz!

Eski kadınların kanıyla evcimen 
Sisli geleceklere hazırlık 
Çıkmış çocuk varlığından 
Zamanların ötesine tertemiz.

Ayşe’m gibi, dünyada, 
Ayşe’ler dolu. 
Hepsi “evcik” oynar 
Öteden beri.

Ayşe’ler büyür, 
Günün birinde 
Oyun-ev’leri 
Sahici olur.

Ama hepsinin mi? 
Hepsinin değil.

Ayşe’lerin kimisi 
Yuvadan evden yoksun 
Sert rüzgarlar önünde 
Güz yaprakları gibi 
Boşluklara savrulur.

Behçet NECATİGİL