BANDIRMA VAPURU

 
Ben «Bandırma Vapuru» 
Esme rüzgar esme halim perişan 
Mustafa Kemal’im güvertede 
Ben Karadeniz’de dalgalarla boğuşan 
Küçük köhne bir tekne 
Baştan ayağa dek iman dolu 
Bu hasretlik daha ne kadar uzar 
Uçmak isterim Samsun’a doğru 
Bakışlarım kararır gözlerim dolar, 
Ben «Bandırma Vapuru» 
Karadeniz’de küçük köhne bir tekne 
Yağma yağmur esme rüzgar 
Yolumu bekler Anadolu 
Gümüş dere durmaz akar. 
Mustafa Kemal’im güvertede 
Dayamış alnım ufka bakar. 
Ben «Bandırma Vapuru» 
Var git başımdan Karadeniz 
Bu gece efkarım var 
N’oldu ey gönül n’oldu 
Gümüş dere durmaz ağlar 
Kan ağlar altmış üç ilimiz 
Kan ağlar Anadolu 
Ben «Bandırma Vapuru» 
Mustafa Kemal’im güvertede 
Kaputuna bürünmüş 
Bakışlarında kararlılık saçlarında rüzgar 
Yıldızlar geçiyor alnından 
Uzak zaferlerin şavkı vurmuş yüzüne. 
Ben «Bandırma Vapuru» 
Duyarım sesler gelir Anadolu’dan 
Samsun’a doğru 
Bir şey var gecenin içinde 
Rüzgarlarla karanlıklarla dağılan 
Bir şey var gecenin içinde 
Mustafa Kemal’in sevinciyle ağaran.

Mesut TARCAN