Atatürk’ün Dağı Can oluğundan kan akıttım sulara

Atatürk’ün Dağı Can oluğundan kan akıttım sulara 
Yeşersin yazdan önce Uyansın kuşlardan önce 
Açılsın yarılan iri bir nar gibi toprağım 
Bir kucakta büyüsün Bir memeden emsin çocuklar 

Atatürk’ün Dağı Can oluğundan kan akıttım sulara 
Yeşersin yazdan önce Uyansın kuşlardan önce 
Açılsın yarılan iri bir nar gibi toprağım 
Bir kucakta büyüsün Bir memeden emsin çocuklar 
Bir beşikte söylesin ninnilerini çağım 
Yağmur güler yerler yeşil Tomurursan sevgi tomur 
Yeşil ekinlere toprağım deşil Bir yonga da canımdan al 
Onar savaşta yıkılmış evleri Isıtsın ateşten donanları kucağım 
Mor menevişi gördün mü Van’dan İzmir’e 
Bilir misin kokusunu vargit çiçeklerinin yaylada 
Nasıl kıvrılır eğreltiler güzün sararır 
Öksüz çocuklara döner kızılağaç dalları 
Geyikler iner kuytulara titrek Sarıdan söylenir günlerin türküsü 
Karanlık uzar aydınlık kısalır Orda yüce bir ışıldağım 
Yaşarmış gözleri yurdumun 
Bıçak saplamış yüreğine koynunda büyüyenler 
Kurşun yemiş ekmek yedirdiklerinden 
Baktım bulutlar üstünden Edirne’den Ağrı’ya 
Can uğruna can verdim Kan yoluna kan döktüm 
Yakınlara yakın uzaklara uzağım 
Ben Hitit Ben Urartu Ben Likya Ben Frigya 
Çağların eskisinden en yenisine 
Bütün sevecen yürekleri birbirine 
Bağsız bağlayan bağım Ben
Anadolu kokuşlu bir mavide tüten 
Geçmişten geleceğe Kara, yağmura, yele sıcak
Büyüyen bir ocağım Ben doruklarında güneşin dinlendiği 
Eteklerinde korkak kurtlar çakallar uluyan 
Dağlar üstünde bir dağım 

İsmet Zeki Eyüboğlu