SENSİZ BİR GÜN..?

Uyandım yine yeni karanlık bir güne.Gözlerimde ve bedenimde hala uykunun mahmurluğu var.Bu gün diğer günlerden daha karanlık nedendir bilmem.Her şey her yer bir başka geliyor gözüme.Kalktıktan sonra her iki yanımda seni aradı ellerim,yokluğun aklıma düştü yine gözlerim karardı olduğum yerde.İnan sensizlik bana hiç de iyi gelmedi.Sonra buna alışmak zorunda olduğumu hatırladım ve yürüdüm seninle yürüdüğümüz salonda.Her yer bırakıp gittiğinden beri sen kokuyor.Belki de ban öyle geliyor.Bedenim her adımda biraz daha yanıyor ve kalbim ah kadersiz kalbim….Ayrılık onu derinden yaraladı,hasretle daha kaç gün savaşabilir bilmiyorum.
Aslında ben bundan sonra benim sonum ne olur bilmiyorum,sensizlik beni ne zaman öldürür?Ya da ne kadar bu zulme katlanabilirim?Senden sonra hiçbir değeri kalmayan hayatım nerede,nasıl son bulacak bilmiyorum,bilmiyorum ve bir daha bilmiyorum bundan sonrasını inan.Hiçbir şeyin,hiçbir güzelliğin artık anlamı yok benim yaşamımda.Hayat ve günlerimde çok büyük bir boşluk var.Güneşin doğuşu,yıldızların kayışı,mevsimlerin ve hayatımdaki hiçbir olayın önemi yok,dedim ya hayat boş geliyor bana çünkü hayatımın anlamı yok.Sen yok yoksun,sana dair hiçbir şey yok hayatımda.Her şeyi bir kalemde silip atmak ne kadar acı olsa da bunu yaptık.Söyle ayrılık dahil yaptıklarımızdan bir pişmanlığın var mı?Hala kalbin sevgimi,ellerin ellerimi,gözlerin gözlerimi ve hayallerin hayalimi arıyor mu?Yoksa onlarda mı vefasız çıktı söyle?Önceki gün beraber gittiğimiz ağacın altına gittim yalnız ve çaresizliğime anılarımız takıldı.Gözlerim doldu,kalbime derinden bir sancı saplandı ve sonra,sonra neyse boşver…
Aklım sensizliğe alışırken kalbim halen bu durumun geçici olduğuna inanmış görünüyor ama bilmiyor aşılamaz engellerin büyüklüğünü ve çaresizliğin ne acı bir his olduğunu.Akşam oldu yine sen nerelerdesin bilmiyorum ama ben hala ağlıyorum.Gökyüzü karanlığın içinden bana sesleniyor ve ben sensiz bir günü daha noktalıyorum,bu durum böyle daha ne kadar devam eder bilmiyorum ama yinede noktalıyorum….