ygafmin tarafından 6 Eylül 2012 tarihinde Şiirler kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 47 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Yazar Şeref Ayazgün
Yolun Sonu Göründü Yüreğim
Yolun sonu göründü yüreğim,
Bak yine benimlesin.
Büküldü boynum, büküldü bileğim.
Kaldık bir başımıza, neylersin.
Ve yine yalnız, yine çaresiz
Yine baş başayız seninle,
Aşksız ve de sevgisiz.
Bak yine sen ve ben,
Yan yanayız.beraberiz
Ne sen bensiz,
Ne ben sensiz yapamayız.
Bak yine kabul eden olmadı o saf sevgini,
Yine anlayamadılar mı ki değerini
Ya da sen mi saflık ettin
Olmayan duaya amin mi dedin.
Kendince olacak deyip, heveslendin.
İçindeki sevgiyi besledikçe besledin.
Ya yerini yurdunu bilemedin,
Ya da adam gibi sevemedin
Hayallere başlamıştın şimdiden,
Ortada hiç bir şey yokken.
Başlamadan bitti işte
Ardına bakmadan gitti işte
Oysaki ne umutlarla başlamıştık bu sevdaya,
Ne sevgiler beslemiştik içimizde,
Mutlu edecektik, üzmeyecektik
Üzülmesine izin vermeyecektik.
Sadece değer verip,
Ölesiye sevecektik.
Anlamadılar bizi yüreğim.
Kabul etmediler sevgimizi
Nerede hata yaptık,
Nerede afalladık.
Sevgi ise sevgi,
Değer vermek ise değer,
Hiçbir şeyin önemi yokmuş meğer.
Olsun yinede sevdik biz,
Yinede değer verdik biz,
Yaptıklarımızın, yaşadıklarımızın
Hiç birinden pişman değiliz.
Hata bizde yüreğim.
Bağlanmayacaktık yok yere
Olmayacağını bile bile
İstemeyecektik ölesiye.
Beklemeyecektik belki olur diye
Olurda sever, severde gelir diye
Hata bizde yüreğim
Kapılmayacaktık aşk rüzgarına
Gitmeyecektik peşinden umarsızca
Sonu belli olmayan bir sevgi uğruna
Üzülmeyecektik kahrolurcasına.
Gel yüreğim yine kal olduğun yerde.
Dur yüreğim, gitme hiçbir yere.
Zaten yolun sonu hep aynı yere çıkıyor.
Sevilecek insan zaten kendini belli ediyor.
En iyisi biz bekleyelim yine.
Olurda sevilecek biri bize gelir diye.
Şeref Ayazgün