YAPRAK DÖKÜMÜ

Yazar hilal yüksel
YAPRAK DÖKÜMÜ
Sert bakan taşlardan yürüyorum
Yağan yağmurun kaydırdığı
Çişeliyor beni gün ve gün
Avere boşlugum da
bir lekenin kondurduğu izler gibi

Varlığım misafir bu hayata
gözlere benden çok özlemler dolacak
anımsanmak istenen mazilere adım atıyorum
vardır benimde yüreğimden geçen misafir kimbilir

ben benden çok gölgemi yazıyorum
işlenmemiş sayfalara
kuşandım bir kıyafet,taktım kemerimi
geliyorum kaybolan boşluklardan
gölge misali girip çıkmaya

bilinmemiş nehirleri içmeliyim
yaprak dökümün de
okşanmalıyım
küçük bir çocuğun sevgiye hasret
okşandığı gibii

buğün kendimi daha çok seviyorum
sevilmemiş yüzümle garip
yarım ve tırmalayıcı geceler seslenir
hasret bağırır avaz avaz gel diyee
bir ses duydum,yağmur penceremde
çişeliyor yine

ben hep yaprak dökümünde burdayım
sonbaharın tam ortasında
hiç değişmemişler duydum seslenişlerini
biliyorum yağmurlarda sarılıyor anılarına
bir rüzgar alıp götürüyor
sürüklüyor bilinmemiş köşelere
ve unutuluyorsun
uzun ve tırmalayıcı gecelerde

böyledir yaprak dökümü
ne yana baksam hüzünler
buğün koynunda uyuyorum
yaprak ört üstümüü
yarın gidiyorum