SİTEM

ygafmin tarafından 17 Ekim 2016 tarihinde Şiirler kategorisine eklendi.

Yazıyı okuyan kişi sayısı 70 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.

Hemen Başla

Sen ve ben sevgili; seni yazmayı ne kadar denesem yazamıyorum hiçbiryere.Beyaz boş bir kağıda yazsam bir ağaç eksilcek bu fani dünyadan kıyamıyorum değmeyeceği için sana sonra içimi bir meltem rüzgarına bırakıp hayalelrime koşmak istiyorum ama yine olmuyo aslında ne yapsam olmuyo zifiri karanlıklarımın gölgesinde hep senin mapusluğun var beni hayata yenik kılan beyaz ve temiz dünyanın masum çocuğuyyken sen çaldın beni mapus ettın bu karanlık dünyanın karanlık oyunlarına.

Bir annem vardı gözlerine baktıgım zaman dunyayı yakacak bir kardesım vardı basımı yaslayacak bir babam vardı ellrimden tutup haydi oğlum;insanları tanıyacak kadar büyümedin bunlarin hepsi hayatın içinden kareler ya o kareyı dolduracaksın yada o kareyı bos bırakıp ordan denızler koskler yapacaksın.yarınlarımı çalan bır sen vardın ömrümü hiçe sayıp kahpece vuran yine bir sen vardın.çocukken kumdan evler yapııp oraya evler yapardım bır annem bır babam kardeslerım olsun hep boyle olacagını zannederdım ne zmaan sen cıktın ne bır evım oldu nede kumdan evlerim.kahpelerın hukum surdugu dunyada ne kural tanırım nede kanun artık ne hayat yıkabılecek benı nede bu hayatın oyunları.herseye ınat gulecegım bu dunyanın yuku ne kadar agır olursa olsun ben yıne yuruyecegım hedefledıgım yolda ama sen bır gun bır yerlerde tokezleyeceksın.ben senı herseye ragmen sevdım soguk odalırımın tıtreyen alevlerınde sevdım  penceremden esen ruzgarın sesı gıbı sevdım sessız ve usulca.

Konuya ait etiketler

Görüşlerinizi bize yazın