ygafmin tarafından 14 Eylül 2012 tarihinde Şiirler kategorisine eklendi.
Yazıyı okuyan kişi sayısı 61 ve yorum yapan kişi sayısı Yorum Yapılmadı.
Ben bir sessiz gemi misali dertlerin deryasında kaybolup gidiyorum.
isterim ki sessiz gecelerde ve de uçsuz bucaksız bu mavi derinliklerde
yolumu aydınlatacak bir deniz feneri olsun.
Gecelerim çok karardı.
Ama ümidim var.
Çünkü çok kararan gecelerin sabahları pek yakındır.
Düşündüğünü zincire vuran benim.
Şafakla kaybolan yine benim.
ilacını ateşe atan bir hasta oldum kimi zaman.
kimi zaman da sağanak yağmur altında ateş yakmaya çalışan bir yolcu.
Bazen korkuyorum
Korkum ölümden değil.Dikenler bile gül kokar bu gemide.
Acaba limana varmadan hangi serin sular alacak gemimi?
Ve yine acaba limanıma varabilecem mi?
Kimbilir belki de geminin bir köşesine çekilip ağlayacam
Fırtınalar kopacak,şimşekler çakacak ve yağmur bardaktan boşalırcasına yağacak üzerime..
Ama yine de arayacağım limanımı.
Nasıl ki yanıp kavrulan kızgın çöllerde Mecnun Leylasını aradı..
Ben de bu karanlıkların okaynusunda ve de mavi derinliklerin çöllerinde limanımı arayacam.
Ta ki bu Sessiz Gemi batana kadar.
Batana kadar bu Ummanlardayim.
SESSİZ GEMİNİN KAPTANI KEREM